Woda.

Morze łez. 

Ocean smutków.

Płytkie jezioro współczucia innych. 

Głębokie strumyki na przedramionach. 

Odnalazła się na dnie.

Walka.

Chcesz walczyć. Chcesz się buntować.

W głębi serca wierzysz, że to może coś zmienić.

Zaczynasz robić ze swoim życiem coś nowego.

Na początku wszystko się układa. 

Walczysz.

Z czasem pojawia się coś co niweczy twoje plany.

Nic nie jest już takie jak dawniej.

Załamujesz się.

 Życie staje się koszmarem.

Walka nie ma już sensu.

To pozwala żyć.

Łzy ciekną mi po policzkach. Słyszę tylko krzyki i nieustające pretensje, do mnie, bo to przecież ja zawiniłam. Ja i tylko ja.

Nie widzę powodu by żyć. Nie potrafię sobie z tym poradzić.

Nie płacz.

A co mam zrobić? Upić się, zajarać czy się pociąć?

Co jest lepsze od płaczu?

Tylko to pozwala mi dalej żyć. 

Niewinność.

Lodowate krople deszczu mroziły jej uczucia w najbardziej możliwy sposób. 
Nie czuła jednak chłodu.
Nie stłumiona wściekłość rozgrzewała jej duszę do czerwoności. 
Z niewinnej istoty zamieniła się w żądną krwi postać bez imienia.
Nikt nie mógł czuć się przy niej bezpiecznie. A już w szczególności ON.
Mężczyzna, który zniszczył jej serce z siłą młota pneumatycznego.
Jego los został już przesądzony. 

No name.

Roztrzaskane uczucia

Zmazane marzenia

Jeden krok w przód 

Dziesięć kroków w tył

Żyjesz powietrzem

Żyjesz miłością

Żyjesz nadzieją

Żyjesz wspomnieniami

Widzisz ból krwawiące rany

Czujesz bezsilność

Odpychasz to od siebie

Zapominasz...