Zwątpienie.

Kiedyś wierzyłam, że mogę wyjść na prostą. Snułam plany na wspaniałą, udaną przyszłość. Miałam marzenia. Chciałam być kimś ważnym . Kimś kto może o wiele więcej niż mógłby sobie wyobrazić. Osobą, która nie boi się walczyć o swoje, która nie boi się kolejnego dnia. 

Zgubiłam się. Zaczęłam wątpić. 

Wątpić we wszystko - w przyszłość bez strachu, w przyszłość z nową mną, w marzenia, w siebie. 

Najwyższa pora się odnaleźć. 

Cień.

Pękają ściany. Liście spadają z hukiem na ziemię.

Stoję w bezruchu. Nie wiem co czuję. Nie wiem kim jestem.

Walą się mury. Płatki śniegu giną w mroku.

Wciąż modlę się o lepsze jutro.

Pęka mi serce. Dusza rozdziera się w niemym krzyku.

Zostały tylko gruzy. Cień duszy wnikającej we mgłę.